خواب تلخ 

مرغ مهتاب 

 می خواند. 

ابری در اتاقم می گرید. 

گل های چشم پشیمانی می شکفند. 

در تابوت پنجره ام پیکر مشرق می لولد. 

مغرب جان می کند ، 

می میرد. 

گیاه نارنجی خورشید 

در مرداب اتاقم می روید کم کم 

بیدارم 

نپنداریدم در خواب 

سایه ی شاخه ای بشکسته 

آهسته خوابم کرد. 

اکنون دارم می شنوم 

آهنگ مرغ مهتاب 

و گل های چشم پشیمانی را پرپر می کنم.