شعر

مرگ قو -آرزویم این است و...

مرگ قو    

شنیدم که چون قوی زیبا  بمیرد ،  فریبنده زاد و فریبا بمیرد ،  شب مرگ تنها نشیند به موجی،  

رود گوشه ای دور و تنها بمیرد،   در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب،   که خود در  میان غزل ها بمیرد،   گروهی بر آنند کین مرغ شیدا ،  کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد،   شب مرگ از بیم آنجا شتابد،   که از  مرگ غافل شود تا بمیرد،   من این نکته گیرم که باور نکردم ،  ندیدم که قویی به صحرا بمیرد،   چو روزی ز آغوش دریا بر آمد،    شبی هم در  آغوش دریا بمیرد،   تو دریای من بودی آغوش باز کن،   که می خواهد این قوی زیبا بمیرد  

<دکتر حمیدی  شیرازی> 

بر سر سنگ مزارم بنویس 

بر سر سنگ مزارم بنویس   زیر این سنگ جوانی خفته است   با هزاران ای کاش   و دو چندان افسوس   که به هر  لحظه عمرش گفته ست                                                                    

بنویس:                                                                                                                     

این جوان بر اثر  ضربه کاری مرده ست 

نه بنویس:                                                                                                                   

این جوان در عطش دیدن یاری مرده ست 

جلوی روز  وفاتم بنویس : روز قربان شدن عاطفه در چشم نگار    روز پژمردن گل فصل بهار    روز اعدام جنون بر سر دار    روز خوشبختی یار  ... 

راستی شعر یادت نرود    روی سنگم بنویس:  

آی گلهای فراموشی باغ!    مرگ از باغچه کوچکمان می گذرد    داس به دست    و گلی چون لبخند می برد از بر ما 

آرزویم این است 

آرزویم این است    نرود اشک در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد    نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز    و  به اندازه هر روز تو عاشق باشی    عاشق آن که تو  را می خواهد    و به لبخند تو از خویش رها می گردد    و تو را دوست بدارد به همان اندازه که دلت می خواهد